Wat betekent het werkelijk om traumasensitief te zijn? In deze blog deel ik wat traumasensitiviteit voor mij is — geen methode, maar een manier van kijken, luisteren en zijn.

Wat is traumasensitiviteit écht?

Lieve lezer,

Soms kom ik mensen tegen die zeggen: “Ik hoor het woord traumasensitief steeds vaker, maar wat betekent het nou echt?”
En ik begrijp die vraag heel goed. Want hoe vaker iets wordt gezegd, hoe sneller we kunnen vergeten wat het werkelijk vraagt.

Voor mij is traumasensitiviteit geen techniek of vaardigheid die je even aanleert. Het is een houding. Een manier van zijn, in contact met jezelf én met de ander. Het begint bij één simpele maar wezenlijke verschuiving: van Wat is er mis met je? naar Wat is er met je gebeurd?

En nog dieper dan dat: Wat heb je nodig om je veilig genoeg te voelen om hier te zijn, zoals je bent?

De kunst van vertragen

Traumasensitiviteit nodigt ons uit om te vertragen. Om te voelen, niet alleen te doen. Om aanwezig te blijven, ook als het spannend wordt. Dat is soms moeilijk, zeker in een wereld die voortdurend vraagt om tempo, resultaat, controle.

Maar het is juist in de vertraging, in het niet-weten, dat er ruimte ontstaat. Voor iemand om zichzelf weer te ontmoeten. Voor het lichaam om te spreken. Voor spanning om te zakken.

“Niet doen, maar zijn. Niet fixen, maar dragen.”

Geen fix, geen oordeel

Wat ik leerde, is dat we anderen vaak willen ‘helpen’ door iets te doen: een advies geven, iets uitleggen, iets oplossen. Maar traumasensitief werken vraagt vaak juist het tegenovergestelde.

Niet doen, maar zijn.
Niet invullen, maar luisteren.
Niet fixen, maar dragen.

Een uitnodiging tot mens-zijn

Wanneer we traumasensitief aanwezig zijn, dan oefenen we in het erkennen van iemands ervaring, zonder oordeel. Dan kiezen we ervoor om te kijken met zachte ogen.

En misschien, als we dat blijven oefenen — met vallen en opstaan — dan bouwen we samen aan iets groters. Een samenleving waarin mensen zich weer veilig kunnen voelen. In zichzelf. En met elkaar.

“Traumasensitiviteit is geen techniek, het is een uitnodiging om écht mens te zijn – samen.”