Wat ik de afgelopen maanden leerde – over luisteren, loslaten en opnieuw kiezen

In deze persoonlijke blog neem ik je mee in wat de afgelopen maanden mij leerden — over stilte, nabijheid, grenzen en vertrouwen. Een uitnodiging tot menselijkheid.

Wat ik de afgelopen maanden leerde

Over luisteren, loslaten en opnieuw kiezen

Lieve jij,

De afgelopen maanden voelde ik opnieuw hoe dit werk — en het leven — me blijft uitnodigen. Niet alleen om anderen te begeleiden, maar ook om steeds opnieuw bij mezelf thuis te komen.

En zoals zo vaak, kwamen de grootste lessen niet uit boeken of trainingen. Ze kwamen uit de ruimte tussen woorden. Uit vertraging. Uit een blik. Een aanraking. Een stil moment waarin alles even stilviel — en er alleen nog adem was.

“Luisteren is een vorm van liefde.”

De kracht van luisteren

Wat ik steeds weer leer, is dat luisteren een vorm van liefde is. Niet luisteren om iets terug te zeggen, maar luisteren om werkelijk aanwezig te zijn. Met je hele lichaam.

Luisteren vraagt dat we bereid zijn om geraakt te worden. Dat we onze eigen agenda even loslaten. Dat we zeggen: ik ben hier, ook als ik niet weet wat ik moet doen.

En dat is misschien wel het moeilijkste én het moedigste dat we kunnen doen.

Mijn lichaam als kompas

Ik merk ook hoe belangrijk het is om mijn lichaam als anker te blijven gebruiken. Als ik mezelf kwijtraak in drukte, verwachtingen of oude patronen, dan helpt het me om terug te keren naar mijn adem. Naar mijn voeten. Naar het hier en nu.

Want alleen als ik zelf in contact ben met mijn eigen binnenwereld, kan ik een veilige bedding zijn voor de ander. Dan voel ik wanneer iets klopt. Of wanneer het tijd is om te pauzeren. Om opnieuw te kiezen.

Loslaten, steeds weer

En soms betekent dat ook: iets loslaten. Een overtuiging. Een vorm. Een verwachting.
En dat kan pijnlijk zijn. Maar ook bevrijdend.

Elke keer als ik opnieuw kies voor verbinding, voor rust, voor zachtheid — dan herinner ik me weer: het gaat niet om perfectie. Het gaat om echtheid. Om aanwezig zijn.

“We hoeven het niet allemaal te weten. We hoeven er alleen maar te zijn.”